Zbliża się koniec roku. Wielu z naszych pacjentów zastanawia się czy może odliczyć koszty rehabilitacji o podatku PIT oraz w jakim zakresie może to zrobić.
W zeznaniu rocznym podatnik może wykorzystać odliczenie od przychodu na wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesione w roku podatkowym przez podatnika niepełnosprawnego lub podatnika pozostającego na utrzymaniu osób niepełnosprawnych.
Ulga Rehabilitacyjna dla Kogo?:
Warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne lub ułatwiające wykonywanie czynności życiowych jest posiadanie przez osobę, której wydatek dotyczy:
• decyzje o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności – ciężkiej; umiarkowany lub lekki, przy czym:
- znaczny stopień niepełnosprawności obejmuje osobę z upośledzoną sprawnością ciała, niezdolną do pracy lub zdolną do pracy wyłącznie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innym osobom z powodu niezdolności do samodzielnego życia (naruszenie sprawności organizmu w zakresie, w jakim niemożliwe jest zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych bez pomocy innych osób, które są przede wszystkim niezdolne do samoobsługi, poruszania się i komunikacji).
- umiarkowany stopień niepełnosprawności obejmuje osobę z zaburzoną sprawnością ciała, niezdolną do pracy lub zdolną do pracy wyłącznie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą tymczasowej lub częściowej pomocy ze strony innych osób w celu pełnienia ról społecznych.
- łagodny stopień niepełnosprawności obejmuje osobę z zaburzoną sprawnością ciała, znacznie zmniejszającą zdolność do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności osoby o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną lub mającą ograniczenia w pełnieniu ról społecznych, które można zrekompensować sprzętem ortopedycznym, pomocami lub środkami technicznymi.
• orzeczenia lekarza orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy, stwierdzonej na podstawie art. 12 ust. 2 oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji, stwierdzonej na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, które są traktowane na równi z orzeczeniem o istotnym stopniu niepełnosprawności;
• orzeczenia lekarza orzecznika ZUS o niezdolności do samodzielnej egzystencji, stwierdzone na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, które jest traktowane na równi z orzeczeniem o istotnym stopniu niepełnosprawności;
• orzeczenia lekarza orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy, stwierdzone na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, traktowane jest na równi z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności;
• orzeczenia lekarza orzecznika ZUS o częściowej niezdolności do pracy, stwierdzoną na podstawie art. 12 ust. 3, oraz celowość przekwalifikowania, o którym mowa w art. 119 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest traktowany na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności.
• decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, przy czym renta z tytułu niezdolności do pracy jest świadczeniem przysługującym osobie ubezpieczonej, która spełniła łącznie następujące warunki:
- jest niezdolny do pracy (całkowicie lub częściowo utracił zdolność do wykonywania pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie obiecuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu), co zostało potwierdzone decyzją lekarza orzeczającego ZUS,
- posiada wymagany okres składkowy i nieskładkowy (jego długość zależy od wieku ubezpieczonego w momencie powstania niezdolności do pracy),
- niezdolność do pracy wystąpiła w okresach składkowych i nieskładkowych lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od zakończenia tych okresów.
Osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, jest całkowicie niezdolna do pracy.
Osoba częściowo niezdolna do pracy to osoba, która w dużej mierze utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem swoich kwalifikacji.
Ostatni warunek nie dotyczy osoby, która jest całkowicie niezdolna do pracy i udowodni okresy składkowe i nieskładowe wynoszące co najmniej 20 lat dla kobiety i 25 lat dla mężczyzny.
Ubezpieczony, którego niezdolność do pracy wynikała z wypadku w drodze do lub z pracy, nie musi spełniać kryterium dotyczącego wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego.
• decyzja o przyznaniu emerytury szkoleniowej – jeżeli ubezpieczony spełnia warunki przyznania emerytury z powodu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy i uzyska decyzję o celowości przekwalifikowania zawodowego z powodu niezdolności do pracy w obecnym zawodzie, zostaje skierowany do powiatowego urzędu pracy w celu przekwalifikowania. W tym czasie przysługuje mu emerytura szkoleniowa na okres sześciu miesięcy.
• orzeczenie o przyznaniu renty socjalnej, przyznawanej pełnoletniej niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:
- przed ukończeniem 18 roku życia;
- podczas edukacji szkolnej lub uniwersyteckiej – przed ukończeniem 25 roku życia;
- w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.
• orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, a takie zaświadczenie jest wydawane, jeżeli osoby te mają upośledzenie fizyczne lub umysłowe o przewidywanym czasie trwania dłuższym niż 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, co sprawia, że konieczne jest zapewnienie im pełnej opieki lub pomocy w zaspokojeniu ich podstawowych potrzeb w sposób przekraczający wsparcie potrzebne osoba w danym wieku.
Ulga rehabilitacyjna również dla opiekun osoby niepełnosprawnej
Typowa sytuacja ma miejsce, gdy wydatek ponosi osoba niepełnosprawna, ma na to dowód i odlicza zasiłek rehabilitacyjny w swoim rocznym zeznaniu. Z odliczenia może jednak skorzystać również podatnik pozostający na utrzymaniu następujących osób niepełnosprawnych: małżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci cudzoziemców przyjęte do wychowania, pasierbowie, rodzice, rodzice małżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięć i zięć.
– jeżeli dochód tych osób niepełnosprawnych nie przekracza dwunastokrotnie wysokości renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o emeryturze lub rentie społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 982 i 1650 z 2014 r. poz. 1175 i 1682, z 2017 r. poz. 1543 oraz z 2018 r. poz. 933), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodu nie zalicza się alimentów na dziecko i zasiłku opiekuńczego, świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnego życia oraz jednorazowego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów (13 emerytur).
W 2021 roku wysokość tego dochodu wyniesie 14 400 zł.
W takim przypadku dowód poniesionych kosztów może dotyczyć opiekuna (np. faktury mogą być wystawiane na jego imię i nazwisko).
Ulga rehabilitacyjna na co?
- adaptacja i wyposażenie mieszkań i budynków mieszkalnych zgodnie z potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności,
dostosowanie pojazdów silnikowych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, - zakup i naprawa indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych do rehabilitacji i ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, zgodnie z potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu AGD,
- zakup publikacji i materiałów szkoleniowych (pomocy), zgodnie z potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności,
płatność za pobyt na obozie rehabilitacyjnym, - opłata za leczenie w zakładzie leczniczo-uzdrowisowym, za pobyt w placówce rehabilitacyjnej, opiekuńczo-leczniczej oraz placówkach opiekuńczo-pielęgnacyjnych, a także opłata za zabiegi rehabilitacyjne,
- opłata dla przewodników dla osób niewidomych z 1 lub 2 grupy niepełnosprawności oraz osób z niepełnosprawnością ruchowo zaliczoną do I grupy osób niepełnosprawnych, w wysokości nieprzekraczającej 2 280 zł w roku podatkowym,
- utrzymanie psa asystujących – w wysokości nieprzekraczającej 2 280 zł w roku podatkowym,
- domowa opieka pielęgniarska nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz świadczenia opiekuńcze dla osób niepełnosprawnych w 1 grupie niepełnosprawności,
- płatność za tłumacza języka migowego,
- obozy letnie i obozy dla niepełnosprawnych dzieci i młodzieży oraz dzieci osób niepełnosprawnych do lat 25,
- leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznymi wydatkami poniesionymi w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (na stałe lub czasowo),
Przykład: Jeśli w styczniu wydatki na leki wynosiły 120 zł, od tej kwoty można odliczyć tylko 20 zł. Jeśli w ciągu miesiąca wydatki na leki nie przekroczyły 100 zł, to kwota poniżej 100 zł za ten miesiąc nie może być odliczona w PIT.
Wypełniając deklarację w naszym programie należy wpisać pełną kwotę wydatków na leki, nie pomniejszać o 100 zł za każdy miesiąc.
Sam program odliczy od każdego miesiąca 100 zł i ostatecznie zsunie tylko całą nadwyżkę powyżej 100 zł w poszczególnych miesiącach.
- płatny transport, na niezbędne zabiegi rehabilitacyjne
- osoby niepełnosprawnej – karetka pogotowia do transportu medycznego,
- osoby niepełnosprawnej, zaklasyfikowanej jako niepełnosprawność do I lub II, oraz niepełnosprawne dzieci do 16 roku życia – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a). oraz),
- korzystania z samochodu osobowego będącego własnością (współwłasności) osoby lub podatnika, który ma na utrzymaniu osobę niepełnosprawną lub dziecko niepełnosprawne, które nie do roku życia ma lat 16, w wysokości nieprzekraczającej 2.280 zł w roku podatkowym,
- płatne przejazdy komunikacją miejską związane z pobytem:
- na turnusie rehabilitacyjnym,
- w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne w Centrum Rehabilitacji Rehasanka,
- na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły dzieci 25 roku życia.
Ulga rehabilitacyjna Jakie Dokument?
Wysokość wydatków na podstawie transakcji finansowych (faktury, rachunki imienne lub paragony – połączone z oświadczeniem podatnika o poniesieniu wydatku), z wyjątkiem:
- opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepelnoscia narzadu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w maksymalnym stopniu w roku podatkowym 2.280 zł,
- utrzymania psa asystującego – w wysokości do 2,280 zł,
- używania samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) lub osoba mającego się osobą na osobowej osobie obsługującej albo dziecko, które nie ukończyło 16 roku życia – limit jest niezależny od dokumentacji i odliczenie przysługuje do wartości 2.280 zł.
W powyższych trzech przypadkach podatnik musi dodatkowo jako dowód:
- wskazać z imienia i nazwiska osóby, które opłacono w związku z pełnieniem funkcji przewodnika;
- wskazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego.
W latach 2019, 2020 i 2021 nie ma obowiązku przedstawiania dokumentu potwierdzającego zlecenie i wykonanie niezbędnych zabiegów terapeutycznych i rehabilitacyjnych.
Refinansowanie wydatków na rehabilitację
Powyższe wydatki podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) w całości ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, funduszu działalności zakładowej, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, lub nie zostały zwrócone podatnikowi w żadnej formie.
Jeżeli wydatki zostały częściowo sfinansowane (współfinansowane) z tych funduszy (środków), odliczenie dokonuje się od różnicy między poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (współfinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
