Diagnoza SI

Diagnoza SI czyli diagnoza sensoryczna

W przypadku podejrzenia zaburzeń integracji sensorycznej u dziecka niewątpliwie ważne jest jak najszybsze wykonanie badania i postawienie właściwej diagnozy. Po serii kilku spotkań diagnostycznych, terapeuta SI przygotowuje szczegółowy opis problemów dziecka i plan terapii. Ważną kwestią jest wybór odpowiedniego terapeuty, który posiada wymagany certyfikat, niezbędny do wykonywania diagnozy SI.

Na czym polega diagnoza SI

Przede wszystkim polega na przeprowadzeniu wywiadu z rodzicami, obserwacji dziecka podczas  spontanicznej i kierowanej zabawy, a także  w przypadku dzieci powyżej 4 roku życia  specjalistycznych testów.

Ważnym aspektem jest fakt, że pełna diagnoza Oceny Dojrzałości Procesów Sensorycznych obejmuje 2-3 spotkania, 120 minut u najmłodszych, lub 180 minut u starszych dzieci. Natomiast długość diagnozy określa terapeuta, gdyż zależy ona od wielu czynników w trakcie jej trwania.

Diagnoza składa się z kilku części:

• Szczegółowy Wywiad z Rodzicem (Oczywiście z pewnością najlepszym rozwiązaniem byłaby obecność obojga rodziców) – Terapeuta zadaje pytania związane z przebiegiem ciąży, szczegółowym rozwojem dziecka w pierwszym roku życia, przebiegiem chorób, bieżącymi trudnościami i problemami dziecka itp.
• Kwestionariusz Sensomotorycznego Rozwoju Dziecka – Rodzice proszeni są o odpowiedź w formie pytań zamkniętych (odpowiedź tak lub nie) na wiele pytań związanych z funkcjonowaniem i rozwojem dziecka.
• Obserwacja Kliniczna – Szereg zadań, o których wykonanie jest proszone dziecko, w celu wykluczenia lub potwierdzenia trudności z obszaru związanego z SI (np. reakcje równoważne, posturalne, koordynację, planowanie motoryczne i wiele innych)
• Obserwacja swobodnej i ukierunkowanej zabawy – Dla wyjaśnienia na podstawie obserwacji swobodnej zabawy doświadczony terapeuta wyciągnie szereg diagnostycznych wniosków dotyczących funkcjonowania dziecka.
• Na koniec przekazanie pisemnej diagnozy SI i omówienie jej z rodzicami –  Jest to ostatnie spotkanie (najlepiej bez udziału dziecka) na którym otrzymujecie Państwo pisemną diagnozę SI, w rezultacie której dziecko jest uprawnione do skorzystania z Terapii SI na terenie całego kraju, wraz z zaleceniami terapeutycznymi oraz szczegółowe omówienie diagnozy SI.

Objawy u dziecka  które mogą wskazywać na potrzebę wykonania diagnozy SI

• Opóźnienie rozwoju mowy
• Nadmierna reakcja na hałasy
• Nie lubi mycia włosów
• Nie toleruje wszystkich lub części ubrań
• Zaburzenia jedzenia, wybiórczość konsystencji
• Obniżona lub wzmożona reakcja na ból lub temperaturę
• Zaburzona koncentracja
• Nadruchliwość – nadmierne bieganie, wiercenie się
• Niechęć do podejmowania aktywności fizycznej, szybkie męczenie się
• Niezborność ruchów, często potyka się lub przewraca, nie potrafi rzucać i łapać piłkę
• Nie lubi się huśtać lub robiłoby to bez przerwy
• Problem z czynnościami manualnymi jak używanie nożyczek, rysowanie, zapinanie guzików, suwaka
• Reakcja na bodźce poprzez agresywne zachowanie, wycofanie, strach lub częsty płacz
• Nadmierne dotykanie przedmiotów lub unikanie dotykania różnych powierzchni, jedzenia
• Wkładanie palców do buzi, obgryzanie paznokci
• Nie wykazuje zainteresowania obecnością rówieśników
• Niska samoocena
• Nadpobudliwość emocjonalna
• Trudności w rozróżnianiu stron, poczuciu kierunku
• Problemy z pisaniem, czytaniem, rysowaniem
• Problemy w czynnościach codziennych, samoobsługi
• U mniejszych nawet rocznych dzieci mogą być problemy z ograniczonym repertuarem żywieniowym, nietolerancją zabiegów pielęgnacyjnych (obcinanie włosów, paznokci, kremowanie, mycie zębów), trudności w zasypianiu, płaczliwość.

Bezsprzeczne czynniki ryzyka

• Palenie papierosów przez matkę, spożywanie alkoholu, zażywanie środków psychostymulujących np. kokaina, amfetamina, niektóre leki przyjmowane w okresie ciąży,
• Zagrożona ciąża,
• Długotrwałe unieruchomienie podczas ciąży,
• Choroby zakaźne podczas ciąży,
• Ciąża mnoga,
• Przedwczesny poród,
• Cesarskie cięcie,
• Hipoksja okołoporodowa, która prowadzi do niedotlenienia narządów, w tym również mózgu,
• Zamartwica urodzeniowa,
• Długie pobyty w szpitalu,
• Czynniki środowiskowe,
• Uwarunkowania kulturowe,
• Bardzo ograniczona interakcja z rówieśnikami,

Obecnie uważa się, że problem zaburzeń SI może dotyczyć około 20 % dzieci.