Wprowadzenie

Podstawową zasadą terapii prądami interferencyjnymi (IFT) jest wykorzystanie znaczących fizjologicznych efektów elektrycznej stymulacji nerwów niskiej częstotliwości (<250pps) bez związanych z tym bolesnych i nieco nieprzyjemnych efektów ubocznych, czasem związanych z stymulacją niskiej częstotliwości. Ostatnio wiele „przenośnych” urządzeń interferencyjnych stało się łatwo dostępnych. Pomimo swojej wielkości są one w pełni zdolne do zapewnienia „właściwej” terapii interferencyjnej, chociaż niektóre mają ograniczoną funkcjonalność i zdolność do „ustawienia” wszystkich parametrów przez lekarza. Większość wielofunkcyjnych stymulatorów obejmuje wszystkie tryby interferencyjne, więc lekarz ma do wyboru kilka rodzajów maszyn.

Terapia interferencyjna (IFT / IFC) jest szeroko stosowana w terapii od wielu lat (użycie przeanalizowane w Pope i wsp., 1995 i ostatnio Shah i Farrow, 2012), jej stosowanie jest prawdopodobnie nieproporcjonalne zarówno do objętości, jak i jakości opublikowanych dowody, chociaż jest silnie poparte na niepotwierdzonym poziomie dowodów, a kilka przeglądów wskazuje na ogólną pomocniczą bazę dowodów, szczególnie w leczeniu bólu.

Efekty fizjologiczne i zastosowania kliniczne prądów interferencyjnych

Sugerowano, że IFT działa w „specjalny sposób”, ponieważ jest „interferencyjny” w przeciwieństwie do „normalnej” stymulacji. Brakuje dowodów na ten efekt specjalny i najprawdopodobniej IFT jest po prostu kolejnym sposobem stymulowania nerwów obwodowych. Jest to raczej ogólny sposób stymulacji – maszynę można skonfigurować tak, aby działała bardziej jak urządzenie typu TENS, lub można ustawić, aby zachowywała się bardziej jak stymulator mięśni – poprzez dostosowanie częstotliwości stymulacji (beatu). Często jest uważany (przez pacjentów) za bardziej akceptowalny, ponieważ powoduje mniej dyskomfortu niż niektóre inne formy stymulacji elektrycznej.

Zastosowanie kliniczne terapii IFT opiera się na danych dotyczących stymulacji nerwów obwodowych (częstotliwości), choć należy zauważyć, że wiele z tych informacji uzyskano z badań nad innymi metodami, a jej przekazanie do IFT jest raczej zakładane niż potwierdzone. Brakuje badań specyficznych dla IFT w porównaniu z innymi metodami (np. TENS).

Zastosowanie kliniczne prądów interferencyjnych

Są 4 główne zastosowania kliniczne, w których wydaje się, że IFT jest stosowany:

Ulga w bólu
Stymulacja mięśni
Zwiększony miejscowy przepływ krwi
Zmniejszenie obrzęku

Ponadto twierdzi się, że odgrywa on rolę w stymulowaniu gojenia i naprawy oraz w różnych specjalistycznych zastosowaniach – np. W nietrzymaniu stresu, chociaż w poprzednich przykładach (leczenie i naprawa) dostępnych jest niewiele informacji na temat jakości badań.

Ponieważ IFT działa przede wszystkim na tkanki pobudliwe (nerwowe), najprawdopodobniej najsilniejsze będą te, które są bezpośrednim wynikiem takiej stymulacji (tj. Łagodzenie bólu i stymulacja mięśni). Inne skutki mogą być wtórnymi tego konsekwencjami.

Inne zastosowania kliniczne prądów interferencyjnych

Oprócz 4 kluczowych obszarów określonych powyżej, istnieje kilka innych specjalistycznych aplikacji, dla których zastosowano IFT. Obejmują one stymulację w ramach leczenia nietrzymania moczu i treningu dna miednicy (np. Parkkinen i in., 2004), zaparcia u dzieci (Chase i in., 2005, Queratto i in. 2013, Yik i in. 2012), Fibromyalgia (Almedia i in., 2003; Raimundo i in., 2004) oraz interwencja punktu spustowego (Hou, 2002; Jenson i in., 2002). Poprawa gojenia się złamań została również zbadana z mieszanymi wynikami (np. Ganne, 1988)

Rehasanka Centrum Fizykoterapii – prądy interferencyjne Warszawa Ursus

Zapraszamy na konsultację.