Jonoforeza

To nie jest nowa technika – odnotowano aktywność jonoforezy już w latach 1700-nych, choć większość autorytetów zgadza się, że dopiero praca Le Duc na początku XX wieku spowodowała, że ​​technika naprawdę nabrała rozpędu, chociaż jej zastosowanie od tamtego czasu ma już sporadycznie.

Formalnie można zdefiniować modalność w ten sposób: „… nieinwazyjna metoda napędzania wysokich stężeń naładowanej substancji (zwykle leku lub środka bioaktywnego), przezskórnie przez odpychającą siłę elektromotoryczną przy użyciu małego ładunku elektrycznego przykładanego do jontoforetycznego komora zawierająca podobnie naładowany środek czynny i jego nośnik “. Termin jonoforeza jest po prostu zdefiniowany jako transfer jonów (ionto = jon; phoreza = transfer).

Jonoforeza jest stosowana w terapii, ale nie jest wyłączna dla tej dziedziny, a są zastosowania w medycynie, stomatologii, naukach laboratoryjnych i fizjologii. Przeszukanie literatury pozwoli szybko zidentyfikować tysiące odniesień, choć tylko stosunkowo niewielka ich część będzie bezpośrednio związana z zastosowaniami typu terapii. Na przestrzeni lat dokonano kilku przeglądów (patrz referencje na końcu tego materiału), które pomogą osobom zainteresowanym kontynuowaniem kluczowej literatury.

W Polsce jest stosunkowo niewiele gabinetów fizjoterapii stosujących jonoforezę, ale w USA jest to aplikacja ogólnodostępna i powszechna praktycznie we wszystkich. W Europie istnieje wiele działań i silne wsparcie ze strony wielu pracowników medycznych. 

Jonoforeza NIE jest tym samym, co fonoforeza, która polega na wprowadzaniu jonów przez skórę za pomocą ultradźwięków (terapii ultradźwiękowej).